İnsanların zoraki tebessümlerini. Samimiyetsiz samimiyetlerine hayret ediyorum. Gırtlağını sıkmak isterken şefkatle birbirine sarılan bedenlere oskar vermek istiyorum. Nasıl bir ruhsuzluk allahım. Zoraki bir varoluş yaşıyor olmak. Ne çok oyuncu var etrafımda. Gözler den fesatlık akıyor dudaklar kulaklara kadar. Aman allahım nasıl dayanıyorlar bilemiyorum. Hani mümkün olsa aynı sokaktan geçmek istemeyecekler dipdibe. Yüzüne tükürmeyi düşünürken öpüşenler. Allahım bu nasıl bir kabiliyet böyle. Sonra hiç değeri olmayana pırlanta muamelesi yapmak. Elinde bir mikrofiber bez parlatıyorda patlatıyorlar. Aslında ağız dolusu küfür etmek isterken. Koca dünya dar gelirken bir metrekare yerde saltanat sürüyormuşcasına ferah görünmek.
Hiç bana göre değil. İçimden geçen geçtiği gibi.söz çıkmak istediği gibi çıkıyor ağzımdan. Kime ne hak ediyorsa o verdiğim. Yazık insan olmakta zor artık.
Ucu açık cümleler. Sonu gelmeyen bir atmosfer. Yaz ayı kadar sıcakmış gibi olsada ilişkiler. Hissettiğim karakış kadar soğuk.
Allahım bu basıl bir toplum.
Herkes bir yalana bir yalan ekliyor.
Sübhanallah.