(Muhabbet Vadisi) Çanakçı(elevi) deresinin selamlayarak geçtiği Görele ile Çanakçı ilçeleri arasında kalmış ve iki ilçeyi birleştiren ,zantarının tepesinden doğan sabah güneşinin yarı gölgelik yarı sarımsı renk katarak her sabaha Nevruz bayramı havasında merhaba dercesine yeşilliğin ve akarsuyun orta yerinde yer alan bir vadinin küçücük limanıdır Cumayanı(kahveyanı).Cumayanı sadece üç tepeden(Yukarı mahalle,Sofullu mahallesi,Kaleköy köyünün)köy ve mahalle sakinlerinin Cuma namazlarını kılmak için bir araya gelmediği,muhabbetlerin ve kahkahaların tavan yaptığı bütün köylünün birbirini görme şansı bulduğu bir yerdir. Bu küçücük şirin yerde bir zamanlar üç tane kahvehane,bir tane lokanta,bir tane ekmek fırını,bir tane sağlık ocağı ve bir tane su değirmeni(Saffetin değirmeni) iki tanede bakkal bulunurdu.Çamun Mehmet(Mehmet Çam) amcanın bakkalı,hemen karşısındaki Harun amcanın bakkalı köylünün çok kahrını çekmişlerdir.okulda teneffüs yada öğlen istirahatı aralarında mutlaka kaçar bu iki bakkaldan birine uğramadan olmazdı.özellikle Harun amcanın eski kaşar peynir tekerleği daha dün gibi aklımda.insanın yedikçe yiyesi gördükçe canı mutlaka çekerdi.kahvehanede buluşanlar amcasını yada babasını gördüğü zaman sigarasını söndüren elindeki oyun kağıdını hemen yanındakinin eline tutuşturanlar saygının anlamını bilenlerdi bir kahvehanede oyunda yenilenler şansını bir başka kahvehanede deneyenler,hiç masa başından kalkmadan ekmek arası beyaz peynir yada kaşar peynirle öğleni geçiştirenler,tuvalete dahi gitmekten aciz olanlar,sigara dumanından sanki dağların tepesine sis gelmiş gibi aynı ortamda birbirlerini zor görenler geldi geçti bu güzelim muhabbet vedisinden.bazen denk gelirdik küçükken ister istemez o ortamlara.oyun oynanırken bazen bakardım masaya doğru,o zamanlar o sapsarımsı renkteki yedigünü içmek birazcık lüks gibiydi.sordukları zaman hemen yedigün derdim,büyüdük kocaman adam olduk ama hala o yedigünün tadı ve lezzeti yok damaklarımızda. Cumayanı aynı zamanda şölen yeri gibiydi.derede yüzenler,cami yanında top oynayanlar ,kahvehanede sörf yapanlar bu şölenin baş mimarlarıydı.köyün gençleri cami yanındaki futbol sahasında mahalle ve köyler arası futbol maçı oynarlarken çoğu zaman kahvehanede bulunan büyüklerimiz bu görsel şölene saha kenarında eşlik ederlerdi, Bu güzelim yerde hangimizin bir anısı yokki ,illaki hafızalarımızın bir köşesinde paslanmış açığa çıkmayı bekleyen mutlaka bir anımız bulunmaktadır.yağmurlu havayı bekleyip Saffet amcanın değirmenine mısır öğütmeye gidenler,kendisi hastalanıp,çocuğunu sağlık ocağına aşıya götürenler, eşi,kızı yada gelini doğum yağmak üzereyken sağlık ocağının kapısını çalanlar,karşı köye düğüne giderken buradan geçenler,fındığını kurutup satmak için alagünün sonuna yada Usluoğlu mahallesinden aşağı bu şirin yere taşıyanlar,Salı günleri Göreleye gitmek için dolmuş bekleyenler yada çarşıdan gelip dolmuştan inenler,sigarası bitip birinci,bafra yada samsun sigarasına talim edenler,evde ekmeği,peyniri olmayıp onları almaya gidenler,inanca ilköğretim okulunda yeni nesiller yetiştirmek için öğretmenlik yapanlar,köyümüze gelip boş camileri şenlendirip Allahın evinin kapısını açmak ve aynı zamanda kuran dersleri vermek için imamlık yapanlar,canı evde sıkılıp gidip bir tur atayım geleyim diyenler,cebinde parası olmadığı halde bir masanın başında o masanın velinimetlerinden faydalanan kahvehane ve oyun tiryakileri,Cuma namazını kılmak için buraya doğru yol alanlar,saymakla bitmez ama bir şekilde herkesin zantarı,ardıç,şahinyuva,gibi yakın civar köylerinin bile uğrak yeri olmuştur Cumayanı ve bu bölge insanlarının mutlaka yolları kesişmiştir bu güzelim yerde. Araba yollarının olmadığı zamanlarda herkesin yolu yukarıdan aşağıya doğru iner ve mutlaka burada birleşirdi.gecenin karanlığında yola çıkanlar,Salı sabahının patika ve ince yollarından yeşilliklerin arasında yarı ürkek ve yarı korkak bir şekilde sabahın aydınlığına doğru yol alanlar bu küçük sığıntı limanına geldiklerinde mutlaka derin bir oh çekmişlerdir.her ne olursa olsun sonuçta orası hareketin eksik olmadığı çanakçı dolmuşlarının geçiş güzergahı ve imatlı dolmuşlarının ilk ve son durağıydı. Kimbilir neler gördü nelere şahitlik etti bu muhabbet vadisi.belki bir belde olamadı ama hep belde özelliği taşıyan bir kasaba gibiydi bir zamanlar,şimdiki gençler zinhar aldanmasın şu anki masumhane şimdiki sessizliğine ,kimleri görmediki kimleri uğurlamadıki şu yalan dünyadan,şimdi elli yaş üstündekilerin öyle anısı öyle hatırası vardırki,yetmiş yaş üstündekilerin anısı ise zirve yapmıştır.acısıyla tatlısıyla bir dokunsan bin ah işitircesine öyle anılar öyle hikayeler çıkarki ortaya ne dinlemekle biter nede anlatmakla biter. Elbette gidenleri özlüyordur dostları yoldaşları,nasıl özlemesinlerki şimdi Cumayanının tek sokağı olan o sokağa baktıkları zaman neler geçiyordur gözlerinin önünden tıpkı benim geçtiği gibi nasıl geçmesinki,yıllarca aşina olmuş Cumayanı müdavimlerinin her masa başında her dükkan önünde her adım başındaki mazisi gelecek yıllardaki yeni nesillerin kulaklarında bir şarkının bir nağmenin bak burası bir zamanlar böyleydi sözleri gibi yankılanıp durmalı. Geçmişinden durumdan vazife çıkararak,gelecekte bak hala ayaktayız biz buradayız diyerek,geçmiş değerlerine sahip çıkan Cumayanının eski günlerine dönmesinde küllerinin soğumamasına vesile olan bir nebze olsun diriliğini ve canlılığını muhafaza etmesine katkısı olanlara saygıyla selam olsun…. SAYGILARIMLA