Konya’da her yıl düzenlenen Şeb-i Arus yani kelime anlamıyla düğün gecesini anlatmak istiyorum sizlere. Konya Şeb-i Arus, Konya denilince ilk akla gelen Mevlana’dır elbette. Ünlü Türk felsefecisi Mevlana’dan bahsedince de ilk akla gelen ‘’Mesnevi’’ ve günümüze kadar ulaşan bir gelenek ‘Şeb-i Arus’’ törenleridir. Hazreti Mevlana’nın öldüğü gece, sevdiğine, yaradanına kavuşma, düğün  gecesi olarak tanımlanıyor.  Bu geceyi anmak isteyen yurt içi ve yurt dışından binlerce insan Konya’ya akın ediyor. Her yıl 7 – 17 Aralık tarihlerinde Mevlana Kültür Merkezi Sema Salonunda gerçekleşen Şeb-i Arus törelerinde sema törenleri ve birçok konferans ve sergiler düzenleniyor.  Alaaddin Keykubat Tepesi yakınlarında, Mevlana ve Şems-i Tebrizi’nin buluştuğu yer olarak kabul edilen noktada Mahracel Bahreyn (iki denizin buluşması) kandili yerleştirilmiştir. Bu törenler, kandilin yakılmasıyla (kandil uyandırma merasimi)  başlar. 747. Mevlana Sema Törenleri giriş ücreti 60 tl, 17 Aralık fiyatı ise 100 tl olarak satışa çıkmıştı, konferans ve sergilere katılmak ise ücretsizdi.  Törenlerin yapılış şekli, törenlerde görev yapanlar, hareketleri ve giysileri ve bunların anlamları hakında bilgi sahibi olmak, törenlere gidip katılmayı düşünener için faydalı bilgiler sunmak istiyorum.  Öncelikle Mevlana ve yaşam öyküsü hakkında bilgi vermek istiyorum. Çünkü Şeb-i Arus törenlerini anlamak için, Mevlana ve öğretilerini tanımak gerekir düşüncesindeyim.  Gerçek adı ‘’Muhammed Cemaleddin’’ olan bu ünlü felsefeci, 1207 yılında günümüzde Afganistan ülkesi sınırları içerisinde kalan Horasan eyaletinin Belh şehrinde doğdu. Babası Belh şehrinin ileri gelenlerinden ve Bilgelerin Sultanı ünvanı bulunan Bahaeddin Veled’tir.  Muhammed Cemaleddin; küçün yaşlarından itibaren babasından din, filoloji ve felsefe dersleri almaya başlamış. 1213 yılında, yaşadıkları bölgedeki Moğol İstilası ve bölgedeki siyasi olaylar nedenile ailesi ve dostlarıyla beraber Belh şehrinden ayrılıp 1214 yılında Bağdat’a ve ardından 1218 yılında Karaman iline gelmişler. O yıllarda, Anadolu’nun büyük bir kısmı Selçuklu Devleti hakimiyetindeydi ve Konya’da bu devletin başkentiydi. Bu sebeple şehir, bilim adamları, sanatkarlarla doluydu ve sanat eserleri ile donatılmış bir yerdi. Bahaeddin Veled ve yakınları, Selçuklu Hükümdarı Alaeddin Keykubat’ın daveti üzerine, 1228 yılında Konya’ya gelip yerleşmişler. Bahaeddin  Veled, 1231 yılında vefat ettiğinde Selçuklu Sarayı Gül Bahçesi’ne gömülmüştür. Muhammed Cemaleddin, Konya’da medrese de dersler vermeye başlar; öğrencileri ve sevenleri tarafından kendisine ‘’Mevlana’’ yani ‘’Efendi’’ lakabı yakıştırılır. Batıda bulunan Anadolu Selçuklu topraklarına Rum diyarı denildiğinden isminin sonuna ‘’Rum-i’’ yani ‘’Rum diyarında yaşayan’’ eki konulmuş. Mevlana, öldüğü güne kadar aşktan başka hiçbir şey konuşmamıştır. Hoşgörüyü, sevgiyi, yaratılanı yaratandan ötürü sevmeyi, hiç kimseyi ayırmadan insanlara sevgi, saygı duyan, yaratılan her şeyi Allah’tan dolayı seven biridir. Bundandır ki ölümü bir son değil, gerçek alemde bir başlangıç olarak görür. Ölüm gününü, dünya gurbetinin son bulduğu gece, insanın aslında rücu ettiği, nihayet evine kavuştuğu gece olarak kabul eder.  ‘’Kardeşim benim mezarıma sakın defsiz gelme, çünkü Allah sevenlere, O’nun huzurunda olanlara dergli olmak, kederli olmak yakışmaz’’ der. Cenaze neyler çalınarak, davullar ve kenarları zilsiz defler dövülerek, besteler ve sema edilerek götürülür ve bu gelenek daha sonraki cenazelerde de devam eder. Yaşamını ‘’Hamdım, piştim, yandım’’ sözleriyle özetleyen Mevlana, 17 Aralık 1273 yılına vefat etmiştir. Bu yüzden Şeb-i Arus törenleri her yıl bu tarihte düzenlenmektedir. Mevlana insan yaşamında gerçekleşen noktaları gözlemleyerek ve bilgeliği bile bunları harmanlayarak ortaya koyduğu sözler sayesinde yol gösterici olmuştur.     ‘’Her şey vaktini bekler, ne gül vaktinden önce açar ne de güneş vaktinden önce doğar. Her zorluğun sonunda doğan bir ışık vardır. Eğer elleriniz diken yaralarıyla kan revan içinde kaldıysa güle dokunmanıza çok az kalmış demektir.’’ Hoş kalın, sevgiyle kalın...