Bir 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü'nü daha geride bıraktık. 1962 den bu yana gazetecilik mesleğini icra edenleri onurlandırmak için ülkemizde kutlanan bir gündür Çalışan Gazeteciler Günü. 1971 yılına kadar Gazeteciler Bayramı olarak kutlanırken askeri müdahale sonunda “bayramdan güne” dönüştürülmüş. Bu özel günde gazetecilere özel bir ilgi gösterilir. Siyasi partiler, bazı sivil toplum kuruluşları ve özellikle yöneticiler gazetecileri davet ederek birlikte çay kahve içilir, kahvaltı yapılır veya yemek yenilir, Bol bol sohbet edilir. Bazı açıklamalar yapılır. Bu yıl da böyle davetler aldık ve katıldık. Teşekkür ederiz. Hep aynı şeyleri yaşıyoruz bu davetlerde. Konuşma yapan yöneticiler; gazetecileri ve gazeteciliği çok önemsediklerini, kendilerinin erişemediği yerlere gazetecilerin eriştiğini ve yazdıkları haberler sonucu bir yerde bir eksiklik varsa derhal müdahale ederek o sorunu çözdüklerini söylerler.  Siz bizim elimiz kolumuzsunuz, gözümüz kulağımızsınız derler. Bir kamı hizmeti yapıyorsunuz, eleştirilerinizle bizim daha verimli çalışmamızı sağlıyorsunuz derler.  Oysa yaptığımız haberler yüzünden, yazdığımız eleştiriler yüzünden ne tavırlar gördüğümüzü biz biliriz.  Gerçekten de sistemin böyle çalışması gerekir. Gazeteci toplum adına yönetimi eleştiren, kamu menfaati doğrultusunda yönetimin eksik kaldığı noktalara işaret eden kimselerdir. Yönetim de o eksikleri gidermekle yükümlüdür. Gelin görün ki bu sistem bizim ülkemizde böyle işlemiyor. Gazeteler ve gazetecilerden pozitif habercilik bekleniyor. Bardağın dolu tarafını görmemiz isteniyor. İyi yapılanları neden yazmıyorsunuz deniliyor. Gördüğünüz eksikliği yazmadan önce bize bildirseniz de olumsuz haberlere konu olmasak deniliyor. Bir konuda anlaşalım öncelikle: Bardağın dolu tarafı haber değildir.  Telaş buyurmayınız lütfen! Devlet adına yönetim olarak yaptıklarınız işiniz ve göreviniz gereği yapmak zorunda olduğunuz hizmetlerdir. Bunun için devletten maaş alıyorsunuz, devletim makam ve araçlarını kullanıyorsunuz. Devletin size verdiği unvanları isminizden önce yazıyorsunuz.  Kaldı ki seçilmiş bir yönetici iseniz seçimlerde bunları yapacağınıza söz veriyorsunuz. Bunlar hizmet değil sizin işiniz ve görevinizdir. Dolayısıyla haber de değildir. Devletin size verdiği bu imkânları kullandığınız halde, seçmeninize söz verdiğiniz halde işinizi yapmıyorsanız bu haberdir. Bardağın boş tarafıdır.  En çok da bu noktada anlaşamıyoruz yöneticilerle. Başkan seçimden önce ilçeye doğal gaz getireceğim diye söz vermiştir diyelim; doğalgaz gelirse başkan işini yapmış ve sözünde durmuştur. O kadar! Gelmemişse başkan işini yapmamıştır, seçmenlerini aldatmıştır; bu haberdir! Artık gazetecilik ve gazetelerin durumu bir tartışma konusudur. Pozitif habercilik ve olumlu haberler üretme çağı yaşıyor ülkemiz. Eleştirel haberler gazetelere giremiyor. Girse de kimse ilgilenmiyor. Sorunlara bu yolla çözüm bulunamıyor. Eski Türkiye'de küçük bir haber ve yazı büyük ilgi uyandırırken bugün büyük haberler bile küçük bir ilgi uyandırmıyor. Ulusal gazetelerin çoğu açık açık taraf olmuşlar. Ya yönetimin propagandasını yapıyorlar ya da muhalefetin sözcülüğünü üstlenmişler. Ülke genelende yayın yapan gazeteleri çıkaran patronlar gazeteciliğin yanında bir sürü farklı ticari faaliyetlerde bulunuyorlar. Onun için de yönetimle ters düşmemeye, eleştirel yayınlar yapmamaya özen gösteriyorlar. Yerelde ise bu ekonomik ortamda gazete çıkarmayı sürdürebilmek için güçlü siyasilerle ilan ve reklam ilişkilerini sürdürmek durumunda kalıyorlar. Böyle bir ortamda bu işi hala özveriyle yapan arkadaşlarımız var. Sırf tarihe not düşmek adına yazan çizen, fotoğraf çeken, emek veren gazeteciler var.  Bu gün aslında onların günü… Tüm çalışan ve çalışmayan arkadaşlarımızın günü kutlu olsun.