Evet. Sen… Gittiğin her yerde akıllı cihazın sayesinde sanal alem seninle, ondan ayrı kalamıyorsun ve sen ona bağımlı hale gelmişsin. Bu öyle bir hal almış ki o olmadan kendini çok eksik hissediyorsun, bulanıma giriyorsun, her an ona göz atmak istiyorsun, olan bitenden haberdar olmak istiyorsun.
Sanal alem, senin içindeki hayali özgür dünyanı yansıtan bir araç haline gelmiş durumda ve bu seni yaşaman gereken özlerinden uzaklaştırıyor. İnsanlarla karşılıklı rahat iletişim kuramaz hale gelmişsin. Sokakta yürürken sağına soluna bakmaya cesaret edemiyorsun, öz güvenin gitmiş durumda.
Bazen niçin ekrana baktığını bile anlamıyorsun. Hayatın donuklaşıyor ve sen yalnızlaşıyorsun. Bakın eskiden kimse kimsenin doğum gününü bilmezdi… Çok yakınların bilirdi, Anne, baba, kardeş evlenince hanım pasta kesmeye başladı… İlk yıllarda çocuklar tebrik kartı yazardı… Bir de sarılıp öperlerdi… Daha sonraları çocuklar harçlıkları ile hediye almaya başladılar… Şimdi hepsi iş güç sahibi oldu… Beni yemeğe götürüyorlar… Hayat devam ediyor… Hayatımıza sosyal medya girdi… Bir girdi… Dibine kadar… Sosyal medya çok VİŞNE bir iş… Daha doğrusu gazdan tayyare… Adama GAZ veriyor… Bugün doğum günümü tebrik eden 400 kişiyi geçmiş… Yarın 500’ü bulur… Bu rakamları görünce, İnsan kendini bir HALT sanıyor… Hava bin beş yüz… Florida’dan Singapur’a kadar tebrikler yağıyor… Zevkten DÖRT köşe oluyorsun…. Ama doğum gününde evde kimse yoksa… Tek başınasın… Beş yüz kişinin turşusunu kur…. Sana KAHVE yapan bile yok… Tek başına git kendine ÇAY demle…. Aynaya bakıp içersin…. Pasta kesen var mı?... Yok… Sana sarılan var mı?...Yok…. Hediye veren var mı?... Yok…. Ama tebrik eden beş yüz kişi…. Sosyal medya var ama yok…. Ulan bunun nesi gerçek…. Evde kalp krizi geçirsen…. Hastaneye seni götürecek adam yok…. Ama ertesi gün hastaneye 500 mesaj gelir…. Geçmiş olsun…. Ölüp gitsen…. Ertesi gün 500 mesaj gelir…. Işıklar içinde uyu…. Ölmüşsün mesajı okuyan olmaz…. Hayatta çocuklarınızın size sarılıp öpmesi kadar sıcak bir şey yok.
Son olarak şunları eklemek istiyorum: Sanal alemde sanal arkadaşlıklar ile belki farkına varmadan çok özel şeylerini paylaşıyor olabilirsin. Her anını fotoğraflar ile paylaşmak ne derece doğru? Bu tıpkı neye benziyor biliyor musunuz? Sokakta yürürken ailevi meselelerini ilan etmeye benzer. Sanal alem sokak olsa neyse diyeceğim ama bir bakmışsın tüm dünyaya ilan edilmişsiniz. Şimdi şöyle düşünelim: Sen, ellerinde ailevi fotoğraflar ile sokakları gezerken onları sokak duvarlarına yapıştırır mısın? Peki sanal alemin kanalları caddelerden ve sokaklardan bir farkı var mı acaba?
Hiç bir şahsı hedef almadan şunu da belirtmek istiyorum: Paylaşımlarda, mesajlarda kardeşim, ablam, abim diyerek gerçekte bu saf duygulardan uzak çokça kişilik var. Herkes için söylemiyorum; bakarsın dinden, kitaptan, imandan ahiretten bahseder ama öte yandan böyle bir kişilikten uzaktır. Aslında böyleleri kişilik bozuklukları yaşıyorlardır, kendi egosunu tatmin etme peşindedirler. Bilemezsin, anlayamazsın, çünkü sanal alem gerçeklerden uzaktır.
Peki ne yapmamız gerekiyor, nasıl hareket etmemiz gerekiyor? Bilgi alacağımız insanları, bize faydası dokunacak olan insanları önce iyi tanımamız gerek. toplum tarafından bilinen insanlar olması gerek. Herkesle sanki uzun yıllardan beri arkadaşmışız gibi sırlarımızı anlatmamamız gerek. Karşındaki bayan kimliğine bürünmüş ama arka profilde gerçekte erkektir, yada tam tersi olabilir. Mademki sanal alemi kullanıyoruz, önümüze gelen herkes ile içli dışlı olmamamız gerek. Sanal alem yani sosyal medya hayatımızın vazgeçilmezi olmamalıdır. Çünkü sanal alem bilinmeyen gizli tehlikelerle doludur ve hayatımızı önüne almış gidiyor. Farkında olalım!!!