Tık Tık Tık... Kim O... Ben Kış... Havaların soğuması ile kış mevsimi kapımıza dayandı. Mevsim normallerinin aksine sonu gelmeyen güneşli günlerin ardından memlekette nihayet havalar artık soğudu, kış geliyorum dedi. Havaların soğuması ve güneşin yüzünü daha az gösteriyor olması hiç kuşkusuz insanın ruh halini de önemli ölçüde etkileyip, değiştiriyor. Uzmanlar, gün ışığının olduğu açık havalarda düzenli egzersizler yapmanın önemine dikkat çekiyor. Hava soğuk bile olsa bu egzersizlerin aksatılmaması gerekiyormuş.   Düzenli, dengeli ve sağlıklı beslenmeye gayret ederek, doğru zaman diliminde günlük 3 öğün halinde beslenmemiz ve öğün saatlerini kesinlikle atlamamız tavsiye ediliyor.   Günlük planlamamızı yaparken eğlenmeye ve sosyal aktivitelere zaman ayırmamız, sosyal medyada geçirdiğimiz boş zamanları mutlaka azaltmamız büyük önem taşıyormuş.   Belki de en önemli uyarıuyku düzeni konusunda. Uzmanlar alıştığımız uyku düzeninin dışına çıkmamamız gerektiğini, kendimizi yatağa hapsedecek, yani uyku düzenimizi bozacak faaliyetlerden mutlaka uzak durmamızı tembihliyor. Gün içinde yorgunluk hissettiğimiz anlarda ise 10-15 dakika gözlerimizi kapatıp kendimizi dinlendirmek iyi gelebilirmiş.   Ve son olarak, gün ışığından mümkün olduğunca uzun süreli yararlanmaya çalışmamız, kışın güneşli günlerde kapalı mekanlar yerine açık havada vakit geçirmemiz öneriliyor.   Eğer sizler de kış ayları ve kapalı havalarda olumsuz ruh durumları yaşıyorsanız, bu tavsiyelere mümkün olduğunca kulak vermeye gayret edin. Unutmayalım ki, olumsuz ruh halimiz yalnızca kendimizi değil, ailemizi ve çevremizdeki tüm insanları da etkiliyor. Evin mevsimi, sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın… Uzun çayların, derinlemesine yemeklerin mevsimi… Ayrılığın değil buluşmaların… Sıcak olan her şeye doğru neşeyle yönelmenin, böylece beraber ısınmanın mevsimidir kış ayılar… Her ne kadar şu günlerde pandemi nedeniyle sevdiklerimiz ve dostlarımız bir arada olamasak da bir başka olur kış ayların da yapılan sohbetler… Düşünün sabah yüzünüze vuran eksi otuzlara dayanan kışın ayazını iliklerinize kadar hissediyorsunuz, yollar buz, çatılar buz! Sinirli bir insan misali tokatlıyor soğuk... Sahi, bu soğukta bir soba başına toplanmak güzel olmaz mıydı şimdi... Sobanın etrafında demlenen çaylar eşlik eder o güzel muhabbete… Etrafında toplanarak demlenen çaylar eşliğinde o tarihin tozuna karışan sobalar var ya bir tek bedeni değil yüreğimizi de ısıtırdı… Üzerinde sohbetimizle dem tutan çay bizim muhabbetimize ortak, kavrulan kestane ve leblebi, közlenen patatesler sohbetlere bir başka renk katardı… Hele o demlik bir kaynamaya başlayınca sobaya düşen damlaların çıkardığı ses bizlerin meşgalesi olurdu… O dönemlerde evin her odasında soba yakma imkânı olmadığı için yatak odaları buz gibi olurdu… Sabahları o sıcacık yataklarımızdan kalkar, bir yandan kahvaltı yapılırken bir yandan da ekmekler kızarır ve arada unutulunca yanık kokusu ve dumanıyla fark edilir ama annemiz de yanıkları bıçakla sıyırır ve yine de o ekmek yenirdi… Dışardan gelince sobanın yanıyor olması umuduyla eve girer ve odadan girince yüzümüze vuran sıcak hava bir ohh çeker, hemen ellerimizi sobanın üstüne tutardık… Biraz karıncalanma hissedersin ve birkaç dakika içinde iliklerine kadar ısınmış olurduk… Çok soğuk günlerde ailece aynı odada yatmanın ne demek olduğunu bilirsin… Ama olsun yine de güzel günler, güzel zamanlardı o yıllar… Kim özlemez ki o yılları… Ya şimdi kalorifer peteklerinin arasında kaldık ama şunu iyi bilmeliyiz ki, karakışların emektarlarına hürmet, adettendir daima…