Eskiden televizyonlarda komedi programları vardı, onları seyreder ve gülerdik. Şimdi bu programlar yapılmıyor. Onların yerine haberleri seyrederken gülüyoruz. Gerçi o programları yapan Levent Kırca, Necat Uygur, Ferhan Şensoy gibi sanatçılar aramızdan ayrılsa da onların yerine onları aratmayacak siyasiler geldi. Bugün de çok iyi komedi sanatçılarımız var ancak siyasiler kadar halkı güldüremedikleri için televizyonlara falan çıkmıyorlar. Haberi seyrederken gülme eylemini gerçekleştiren seyirci haber sonrası yayınlanacak bir komedi programını seyretmiyor. Muhtemelen yavan buluyorlardır! Eskiden mizah dergileri vardı, onları okur ve gülerdik. En çok da siyasi karikatürlere gülerdik. Mesela bizim kuşağın bildiği Gırgır ve Fırt'ın çok okuyucusu vardı.  Şimdi siyasileri televizyonda haber programlarında seyredenler bu dergileri aramıyor. Artık siyasiler kendi mizahlarını kendileri yapıyorlar. Kendilerini karikatürize etmede çok başarılılar ve mizah dergileri okuyucu bulamıyor ülkemizde. Bizim ülkemizde bu siyasetçiler varken ne komedi programları seyredilir ne de mizah dergileri satılır. Akşam oturun televizyonun karşısına gülün istediğiniz kadar. En çok da kendini yalanlayan siyasetçilere gülüyoruz. Dün dediğini bugün inkâr eden siyasetçiler ekrana çıkınca gül Allah gül! Bir de bazı kanallar geçmişte söylenenle bugün söyleneni arka arkaya ve üst üste veriyorlar ya; olmaz böyle bir keyif dedirtiyor insana.  Bakıyorsunuz bir siyasetçi boğaz damarlarını şişire şişire bir konuşma yapıyor. Mesela falan partiyle görüşenler terör örgütüyle görüşmüş sayılırlar diyor. Sonra aynı siyasetçi o partiye görüşmeci gönderince seyirci önce bir gülümsüyor. Aynı siyasetçi, bu meşru bir siyasi partidir deyince gülümseme gülme krizine dönüşüyor.    Bir bakıyorsunuz bir siyasi lider yine en yüksek perdeden falanca kişiden cumhurbaşkanı olmaz diye avazı çıktığı kadar bağırırken aynı kişi bir süre sonra partimizin cumhurbaşkanı adayı falancı kişidir diyerek ortalığa ilan ediyor. Buna gülünmez de ne yapılır. Bundan iyi mizah mı olur? Erken seçim vatana ihanettir diyen lider üç ay sonra erken seçim yapınca gülmez misiniz? Aynı kişi için önce muhterem, sonra terörist diyene gülmeyip de ne yaparsınız? Bir akşam ekranlarda söylediğini yarın akşam yalanlayan siyasetçiden daha mükemmel mizah konusu mu olur? Daha önce demediğini bırakmadığı siyasi partiye geçen vekil mi istersiniz, daha önce eleştirdiği siyasi partiyi daha sonra öven gazeteci mi istersiniz? Seç beğen al hesabı seç beğen gül demek geliyor insanın içinden. Artık haberleri ve haber programlarını komedi programı izler gibi seyrediyoruz. Bazen da ülkeyi yöneten partilerin ülkede bazı şeylerin iyi gitmediğini söylemesi çok güldürücü oluyor. Bazı sorunları ancak biz çözeriz deyince gülme zirve yapıyor. Be mübarek adam, madem çözebiliyorsunuz da bugüne kadar neden çözmediniz sözleri karışıyor gülmenin arasına. Niye çözmediniz kardeşim?  Madem elinizde sihirli bir değnek vardı da neden dokunmadınız bu sorunlara! Haberler bitip gülme işlemleri sonlanınca arkamıza yaslanıp; iyi ki varsınız, Allah sizi başımızdan esik etmesin diye dua ediyoruz siyasilere. Hiç de güleceğim yoktu diyorsunuz! Yoksa bu karamsar ortamda, bu kriz döneminde, bu sıkıntılı günlerde gülmeyi unutacağız neredeyse. Onlar da olmasa memlekette gülecek bir şey bulamayacağız. Sizin karşılıklı söylemleriniz ve tutarsız siyasi yaklaşımlarınız; bugün ak dediğinize yarın kara deyişiniz, bugün olmaz dediğinize yarın hay hay deyişiniz olmasa halimiz nice olurdu! Bakmayın size kızdığımıza, güldüğümüz kızdığımızdan fazladır. Siz çok yaşayın e mi! Biz bizi güldürenleri çok severiz. Hatta alkışlarız da, yıllardır alkışladığımız gibi!