(Gerçek şairlerden özür dileyerek…S.Ç.) İlim Giresun’dur, ilçem Görele, Köyüm Kuşçulu, kuşlar gelir dile, Yeşil bir cennettir, dört mevsim bile, Aşığım köyüme bundan dolayı. Canlanır anılar gözümde bir bir Aklıma çocukluk günlerim gelir İçimden geçeni bir Allah bilir. Özledim kemençe, davul, zurnayı. Yemyeşil yamaçlar, mavi gökyüzü Beleni, Kıranı, bayırı düzü Hele bir de hırçın Karadeniz’i Başkadır dört mevsim, on iki ayı. Her derde devadır, suyu havası Buradadır meyve, sebzenin hası Güzel olur galdiriğin tavası Kim istemez burada yaşamayı. Yalı’dan yol gider ta Haş dağına Evler sıralanmış sol ve sağına Kurban olam taşına toprağına Değişmem verseler bana dünyayı. İnek güttüm bükünde, bayırında Fındık topladım dik yamaçlarında Çimdim Karadeniz’in sularında Unutmam mümkün mü hiç Ortaçay’ı. Çömlekçi deresi temizdir suyu Çağıl çağıl akar tarihler boyu Bazen hırçın, bazen uysaldır huyu Deremde öğrendim kulaç atmayı. Gözümü dünyaya burada açtım Bazen ağladım, bazen neşe saçtım Dokuz yaşımdayken gurbete uçtum Aklımdan çıkarmadım hiç sılayı. Bundan sonra gurbet, benim neyime Allah kavuşturdu son dileğime Elli beş yıl sonra döndüm köyüme Mutluyum neyleyim köşkü sarayı. Seyfullah ÇİÇEK