Beş yıl önce köy böyleydi. Armut ağacı bembeyaz çiçeklerle donanmıştı. Beş yıl sonra yine mart ayının ortası... Bu kez her yer baştan aşağı bembeyaz kar! Ataol Behramoğlu'nun "BEYAZ, İPEK GİBİ YAĞDI KAR" şiirinin ilk dizeleri geldi usuma...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Düşmanlarımız dışında
Düşmanlarımız çünkü
Sevgiyi yok ettikleri için
Düşmanımız oldular-
Beyaz ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif yüreğiyle
Geçip gitti güvercinleri anımsatarak.