Homojen bir yapıya sahip olan köyümüz,pandemi sürecinin başlanmasıyla birlikte üç yıllık zaman diliminde doldur boşalt özelliğini çok zaman sabit ve standartlaştırılmış bir görünüme bırakmış gibi gözükmektedir.hayat standartları maalesef gerek ekonomik,gerekse sosyal ve gerekse manevi açıdan olsun herkes için aynı seviyede nimetler sunmuyor insan oğluna.kimi atadan,kimi babadan ,kimi dededen kalanlarla avutur gönlünü kimi ise olsun yada olmasın herşeye rağmen kendi ayaklarının üzerinde durmayı gurur meselesi veya yaşam mücadelesi sayarak hayatın en zalimliğine meydan okuyarak gurbetin dört bir yanına dağılarak hayatlarını idame ettirirler.herkesin bir hayat hikayesi vardır elbet,kişi kendi hayat hikayesini kendisi yazar.bazıları çok küçük yaşta yazar,bazıları zamana bırakır bu hikayenin başlangıcını.hikayelerin başlangıcı genelde seni yeneceğim gurbet,sonu ise mutlaka birgün köyüme döneceğim kelimeleri ile son bulur.bizden öncekiler büyüklerimiz kendi hikayelerini yazdılar sona geldiler,bizlerinde hikayelerin sonuna geldiğimiz şu zaman dilimlerinde gençlerimiz daha yolun başında onlarda şüphesiz yazacak kendi hikayelerini. Her ne kadar şu zaman dilimlerinde özellikle yaz aylarında köyümüzde bir yoğunluk gözükmüş olsada,sonbahar mevsiminin nağmeler söylemeye başladığı güz ayı sonlarına doğru seyrelmeler kendini göstermeye başlamaktadır. Köyümüzde ister kış olsun isterse yaz ayı olsun gerek,ahşap yapı gerekse betonarme ev olsun ,ister gelen olsun ister gelmeyen olsun,hiç bir ev sahipsiz değildir. İyi yada kötü her evin kız yada erkek olsun mutlaka bir sahibi vardır,aradan yıllarda geşse mutlaka bir gün o baba evinin kapısı açılır. Yeşillikler arasında kalbolsada sarmaşıklar gökyünüzü arşınlasada kapısındaki betonların üzerinde yabani otlar tavana çıksada her evin bir sahibi vardır. Bende köye geldiğim zaman dilimlerinde gerek gezip gördüğüm durumlarda gerek duyduklarımda gerekse kendi yaşadığım olaylarda şaşırıp kalıyorum bazen. Kendisine saygısı olmayanın komşusuna saygısı olmaz Ahlakın ilk kuralı;”Kendine yapılmasını istemediğin hareketi asla başkasına yapma”ilkesini herkesinin ne kadar benimseyeceğini doğrusu çok merak ediyorum,hayatın bir okulu yok,hayat okulu kişinin ailesinden gördüğü ve kendini yetiştirerek ortaya neler koyabilidiğinin bir göstergesidir. Boş evlerin kapısında içki kutuları,çöp atmalar,komşusu istemediği halde komşu kapısına istenilmeyen malzemeler(odun,kum,taş vb)koymak.evlerin kapısındaki başı boş malzemeleri alıp kullanmak,bahçesinden ağaç kesmek,dal kesmek,evin kapısındaki lambanın ampülünü almak,çanak antendeki elembiye dahi tenezzül etmek. Bunlar sadece bir örnek,bu örnekleri çoğaltarak saymak elbetteki mümkün.ev sahibi ister köyde olsun ister olmasın hangi şartlarda olursa olsun mutlaka kendisiyle iletişime yada irtibata geçilerek gönlü rızası dahilinde hareket edilmelidir.hiç kimse kimseye posta koyar nitelikte hareket etmemelidir.benim ağacım eğilir devrilir diyerek dibine yığmadığın odunları neden komşunun ağacının dibine yığma gereği hissedersin bunun anlaşılması mümkün değildir. Bu evin sahibi oğlu yada kızı köye gelmiyor,YAHU SANA NE ister gelir ister gelmez,herkes vakti ve günü geldiğinde evinin kapısını açar sen işine bak,falancının bahçesi orman olmuş,bahçe pislikten geçilmiyor YAHU SANA NE sen kendi işine bak. Zamanı vakti geldiğinde herkes kendi payına düşen bir karış toprağın hesabını fevkalede mükemmel bir şekilde yapar.sen kendi vicdan polisliğinin hesabını nefsine yenik düşmeden yapabiliyorsan ne mutlu sana. Uzun lafın kısası hangi köyse olursak olalım,hangi mahallede yaşarsak yaşayalım,illaki yanlış yapılan işlere engel olmak için insanların evlerinin kapısında nöbet tutmalarına gerek olmasın.yada sorgu müfettişi gibi her köye gittiğinde şunu kim yapmış bunu kim yapmış dercesine sağına soluna soru sormasına gerek kalmasın. Küçük hesapların peşinden koşanlar gün gelir büyük hesapların arasında kaybolup giderler KALIN SAĞLICAKLA SAYGILARIMLA