Vay be !ne günlerdi demekten kendini alamıyor insanoğlu.Sis(Ali meydan)Dağından nazlanarak salına salına doğan sabah güneşinin akşamları kalenin üzerinden Zantarının eteklerinden Sis(Ali meydan)Dağının zirvesine uzanarak kaybolan bir zaman dilimi arasında başlamıştır Kale Köylünün bir günlük hayat hikayesi. Yüreğimizdeki ahlara vahlara,keşkelere, kopan fırtınalara rağmen çocukluğumuzdan son anımıza kadar her bakışımızda bizi alır bizden götürür Sis Dağı.Kale Köylü nereye bakarsa baksın bakılan her açı Sis Dağını gösterir.küçük resimden başlayan Aşağı mahalle,Çanakçı Deresi,Zantarı büyük resmin son parçası Sis Dağında son bulur.son bulan sadece bakış istikametimiz,destan olası geçmişin hikayesi ve hayallerimiz Sis Dağının ufku ile gökyüzünün mavilikleri ve bulutlar arasında sonsuzluğa doğru uzayıp gider. Bazıları yeşil tepesine,bazılarıda gelin gibi bembeyaz süslenmiş yamaçlarına bakarak kimi gurbetin hikayesini yazarken kimiside sılanın özlemini yazar durur dalgın gözlerle uzaklara bakarak.kadınların genç kızlık,erkeklerin delikanlı olduğu zamanlara giderek arşivlenmiş film şeridi gibi bütün yaşanmışlıkları bir anda geçiverir gözü önünden. İster kuzinenin üzerinde olsun,ister iki fındık dalı arasında simsiyah çaydanlıkla ateşin üzerinde olsun,isterse tüpün üzerinde olsun demlenmiş bir bardak çayı önümüze koyarak döndürmüşken yönümüzü Sis Dağı tepelerine manzaranın en iyisine sahip mekanların üzerinde vur gitsin muhabbetin beline,düşler yada hayaller aleminde geçmişten bir demet dokundurmaya yada gelecekten dilekler arzu ederek hedefler belirlemeye.çünkü bir bardak çay ile sis dağı arasına sıkışıp kalır çok zaman kalbimizle ile dudaklarımız arasındaki saklı olanlar Emekli olup özellikle gurbetten nasibini almış olup köylerde ev yerleri arayışı içinde olanlar yada daha önceden düzenini bir sistem üzerine oturtmuş olanlar Sis Dağının en yakın dostlarıdır onlar.her bakışlarında her ah çekişlerinde sanırsınız ki karşılıklı dertleşiyorlar. Köyümüzün yaşlıları bundan yaklaşık elli altmış sene önce bir giderken gördüler sis dağını birde dönüşlerinde onlar hep türkülerde yada manilerde dinlediler o güzelim dağın efsane sözlerini.ömür yolu yarılamışken yada farkında olmadan azıcık geçmişken hani insan hep der ya;”keşke şu halimle şimdi genç yaşlarımda olsaydım diye”ne yazıkki hasret bitince ömürde bitmiş oluyor işte. Şimdinin gençleri Z kuşak dedikleri yada az öncesi ,her ne kadar sevmeselerde çoğunluk olarak memleketi geçerken uğramış misali karşılarında yeşilliği,dereyi,yüksek tepeleri ve Sis Dağını gördükleri zaman elbette etkileniyorlar o eşsiz manzaranın güzelliği karşısında,bazıları ben ileride şuraya bir iki katlı ev yaparım yazın üç ben gün gelir kalır şu manzaraya karşı bir mangal yapar bir kaç bardak çay içer giderim diyor.Sis Dağına bizim gözümüzle bakmak ne mümkün,onlar ya keyfi olarak bakarlar yada bir arkadaş grubunu etkilemek için çıkagelirler bir gün kısacık bir zaman için. Oysa ki Kale Köyünden Sis Dağına kadar hayat hikayesi uzayanlar, hasretin,özlemin geçmişin izlerini yada geleceğin inşasını belirli bir temel üzerine oturtmanın planlamalarını yaparak bir günlük ömrüde kalsa inatla yaşamaya çalışarak hayallerinin ötesine ulaşmaya çalışanlardır.Peki kimdir bunlar?;elbetteki zamanında elleri nasır tutmuş,tezek kokusuyla haşin naşin olmuş,mısır tarlasında imeceyle nara atmış,fındık bahçesinde kan ter içinde kalmış,gurbetten bu yana anca gelebilmiş,gurbeti yenebilenler ve gurbete karşı koyamayıp geri gelenler vb.kırk yaşını devirenlerdir. Yeşillikleri,dereleri,tepeleri dağları bizlere aynı anda lütfeden ve bu sayısız güzellikleri aynı çerçevede tek bakışta görmemize vesile olan yaradana şükürler olsun. Her ne sebeple olursa olsun,hangi yaş grubunda olursa olsun,ister evin üstünde,ister evin önünde,isterse bahçenin en güzel yerinde olsun kısacası nerede olursa olsun,keşkeleriyle,anılarıyla,özlemleriyle baktığı yerden Sis Dağına kadar geçmişiyle geleceğini bir bardak demli çayın yada kırk yıllık hatırı hiç bitmeyen bir fincan kahvenin arasına sıkıştıranlara yürekten selam olsun, Kalın Sağlıcakla Saygılarımla