Yazının başında, Karadeniz’in azgının dalgalarıyla boğuşarak kendilerini sağ salim kıyıya atan Rüsumat-4 Gemisi’nin kahraman personeline ilk sahip çıkanlardan Şaziye ana hakkında kısa bir bilgi vermiş, daha geniş bilgiyi yazının sonuna bırakıyorum, demiştim. Şimdi gelelim o bilgilere; önce, daha önceki yazdığımız yazılardan alıntılar yapıp, son öğrendiğimiz bilgileri de ekleyerek, Rüsumat-4 ve Şaziye Ana konusunu bağlayalım: “Eynesil sahilinde, Yunan savaş gemileri tarafından bombalanarak batırılan Rüsumat-4 gemisinden denize atlayarak kurtulan gemi mürettebatı hasta olmasın diye çula sarıp konuk eden Eynesilli kahraman Şaziye ana hakkında yeni bilgilere ulaştık… Şaziye ana Dedeli kızı ve aynı zamanda Dedeli gelini… (Aziz Ağa’nın hanımı), rahmetlik Hüseyin ve Cafer Dede’lerin baba anneleri… Bu kahraman kadın, Rusların Eynesil’i işgal edeceği anlaşılınca, çoluk çocuğunu toplayıp, inek/danasını da önüne katıp Samsun’a göçmüştür. Bu yolculukta kızı Rahime’yi yitirmiş olmasından yolculuğun ne denli zor olduğunu tahmin etmek zor değil. Rus işgali bitince, Şaziye ana bir kez daha çoluk çocuğunu toplayıp, inek/danasını önüne katarak memleketine dönmek yola çıkar… Terme’ye gelince, göç yolculuğunda yitirdiği kızını, şans eseri bulur ve Eynesil’e geri döner… Eynesil’e geldiklerinde evlerinin yıkıldığını, yerlerinde yeller estiğini görür… Aradan çok bir zaman geçmeden Yunanlılar İzmir’e çıkar ve Kurtuluş Savaşı başlar… Terhis olan ve yeni yetişen erkekler silah altına alınır… (Erkek olarak çocuklar, yaşlılar, sakat ve hastalar vardır.) Rüsumat-4 Gemisi’nin Yunan savaş gemileri tarafından batırılması da Sakarya Zaferi’den kısa bir süre sonraya rastlar… Sakarya Savaşı kazanılmış olsa da, yapılacak (daha) çok iş vardır… Şaziye ananın öyküsü bu kadar mı? Hayır… Şaziye ana aynı zamanda Eynesil’in ilk kurs hocasıdır. Eynesilli kadınların birçoğu terziliği Şaziye ananın kurslarında öğrenmişlerdir… Çocukluğumda anam, giysilerini Dedeoğlu Halil Ağa’nın hanımına diktitirdi. Sanırım Halil Ağa’nın hanımı da Şaziye ananın öğrencisidir… ” 30/09/2019 tarihli ‘ŞAZİYE ANA’ adlı yazımız. “(…) Bir süre önce, askerlerin(Rüsumat-4 personeli) ağırlandığı evin çok eski de olsa ayakta olduğunu öğrendim. Ziyaret etmek için fırsat kolluyordum. Aradığım fırsatı, 04/01/2021(Pazartesi) günü buldum. Bize bu fırsatı sağlayan Muzaffer Dede’ye çok teşekkür ederim . (Pazartesi günü öğleden sonra) Eşref Bodur ve Muzaffer Dede’yle birlikte, kahraman askerlerimizin konuk edilip ağırlandığı evi ziyaret edip, (değişik açılardan fotoğraflarını çektik). Evi tahmin ettiğim(iz)den iyi buldu(k). Bu tarihi evin yok olmadan bu güne kadar kalmasını sağlayan aileye Türk milleti adına teşekkür (etmek gerekir), diye düşünüyorum. (…) Bu ev istenirse, onarılarak Kurtuluş Savaşı ve Devrim Tarihi’nin yaşayan tanıkları arasına katılabilir… Ayrıca, gemi personelinin torunlarıyla ilişkiye geçip, bu kişiler 29 Eylül 2021 gününü kapsayan hafta Eynesil’de konuk edilebilir. Kendi adıma her türlü katkı yapmaya hazırım.” 04/01/2021 tarihli ‘RÜSUMAT-4’ÜN KAHRAMAN BAHRİYELİLERİNİN AĞIRLANDIĞI EV’ adlı yazımız.